اين قلعه بر بالاي يک تپه سنگي در دهستان طارم قرار دارد و دسترسي به آن جزاز سمت شمال ، بسيار دشوار است . سفيد رود ازجانب جنوبي اين قلعه مي گذرد و آن سوي رود ، رشته ارتفاعات بلند سنگي ، سر به آسمان کشيده اند .

اين قلعه مرکز حکومت آل جستان و کنگريان و به نوشته حمدالله مستوفي جزء قلعه هاي متصرفي اسماعيليه بود . قلعه سميران در طارم قزوين بالاي کوهي سنگي قرار دارد و فقط از سمت شمال مي توان به آن راه يافت . رودخانه قزل اوزن از جنوب اين کوه عبور مي کند و در آن سوي رود ، ارتفاعات بلند سنگي ديوار مانندي قرار گرفته اند . به همين دليل بيشتر استحکامات اين قلعه در سمت شمالي آن ساخته شده است . ناصر خسرو مي نويسد ؛ اين قلعه داراي سه حصار است که هم اکنون دو حصار آن شناسايي شده است . سالم ترين قسمت قلعه ، ديواره شمالي آن است که چند برج مدور و بارو هاي کاملا " سالم دارد . ارتفاع اين ديواره حدود 15متر و از سنگ هاي لاشه و ملات گچ به ضخامت 2/40 متر شکل گرفته است . همچنين اين ديواره داراي يک کلاف چوبي در ارتفاع يک متري است . قسمت غربي قلعه از نظر سبک ساختماني با بخش شمال شرقي آن متفاوت است . در اين بخش فقط بارو به چشم مي خورد و برج هاي مدور ديده نمي شود و با توجه به عدم نفوذپذيري آن مي توان نتيجه گرفت که داخل آن مسکوني بوده است . در داخل قلعه آثار واحد هاي مسکوني قابل مشاهده است ، اما امکان تهيه نقشه آن وجود ندارد . قلعه سميران نيز مانند ساير دژها و بنا بر سبک شهرسازي گذشته ، براي پناه بردن و مقاومت در برابر حملات مختلف ساخته شده بود .
قلعه سميران تا اواخر قرن چهارم هجري قمري مقر حکمراني آل مسافر بوده که نخستين فرد از اين خاندان محمدبن مسافر بوده است .
قدمت سميران به دوره ديلميان باز مي‌گردد که مردمي بودند که پيشينه تمدنشان به دوره مادها مي ‌رسد و در زمان ساسانيان و حتي پيش از آنان حکمراني از خود داشتند و مسنقل عمل مي‌ کردند . ديلميان پيش از ورود اقوام ايراني به گيلان در قسمت کوهستاني آن زندگي مي‌ کردند و از همسايگان شمالي ماد ها محسوب مي ‌شدند و در طول تاريخ حکومت مستقلي داشتند . پس از حمله اعراب به ايران با استفاده از موقعيت کوهستاني منطقه سال ها در برابر تازيان ايستادند و خاندان ‌هايي از جمله خاندان « جستان » از خود آنها شکل گرفت و ليکن در نهايت در ??? ه. ق به شيعه زيديه وارد شدند و سرانجام پنجاه سال پس از پذيرفتن اسلام خاندان هايي از ديلميان پيدا شدند که بر بخش بزرگي از عالم اسلام فرمانروايي يافتند : از اولين آنها کنگريان (???-??? ه. ق) و از سلسله‌ هاي معروف سلسله آل بويه بوده است .