به علت شرايط خاص از لحاظ زمين‌ شناسي در دامنه ‌هاي البرز به ويژه اطراف قله دماوند ، آبهاي معدني با خواص مختلف درماني وجود دارد که مهمترين آنها در روستاي آبگرم مجموعه ‌اي جذاب را پديد آورده است . روستاي ييلاق و خوش‌ آب‌ و ‌هواي آب ‌گرم در دامنه قله دماوند قرار دارد . جاده دسترسي به آن پس از طي 70 کيلومتر در مسير توريستي هراز که شهر آمل را به تهران متصل مي ‌کند در محل گزنک توريستي هراز که شهر آمل را به تهارن متصل مي ‌کند در محل گزنک بخش لاريجان از راه اصلي جدا شده و به سمت غرب در مسير کوهستاني و آسفالته ادامه يافته و پس از عبور از روستاي ييلاقي گزانه به آبگرم مي ‌رسد . آب هاي گرم معدني اين روستا با حرارتي در حدود 62 درجه سرشار از مواد گوگردي بوده و به همين دليل براي درمان انواع بيماري هاي پوستي ، درد هاي استخوان ، مفاصل و روماتيسم مفيد مي‌ باشد .
در فاصله ده کيلومتري لار چشمه‌ هاي آب گرم لاريجان واقع شده ‌اند . در مظهر اين آب گرم حمام‌ هايي با خزينه‌ هايي کوچک احداث شده‌ اند و مردم مي ‌توانند براي استفاده از آب گرم  ، اتاق هم اجاره کنند .
 
خواص درماني آبگرم ها :
شناخت خواص درماني آبهاي گرم و معدني و بهره‌ گيري از آنها پيشينه‌ اي بسيار کهن دارد ، به طوري که زمان آغاز اين امر به درستي روشن نيست . چنين مي نمايد که ساکنان مناطق پيرامون چشمه‌ هاي آبگرم در نتيجه آزمون هاي مکرر به خواص اين آبها پي برده‌ اند ، اما ظاهراً نخستين پزشکي که درباره فوايد و خواص برخي آبهاي معدني رساله نوشته و استفاده از آنها را براي درمان بيماري ها تجويز کرده ، انتيلوس طبيب يوناني سده 2 م بوده است .
در نوشته ‌هاي جغرافيايي و تاريخي قديم به برخي چشمه‌ هاي مشهور آبگرم در سرزمين هاي اسلامي و خواص درماني آنها اشاره شده است . ابن فقيه از برخي آبگرم هاي همدان مانند اروند ، لوندان ، دارفين ، دارنبهان ، آب ‌آست ، عبدالله آباد ، آب بزين و آب سامير نام مي ‌برد و از اثر درماني آنها بر روي نقرس و باد هاي مزمن سخن مي ‌گويد  . ابودلف (سده 4ق/10م) از چشمه آب گرم زراوند نام برده و آن را التيام بخش دمل ها و زخم هاي بدن و شکستگي استخوان خوانده است . از اين آبگرم شوره ‌اي به دست مي ‌آمده که نوعي تَنکار طبيعي بوده و در ذوب و پيوند طلا و نقره و مس و برنج به کار مي‌ آمده است  . زکرياي قزويني (آثار البلاد ، 391) آب اين چشمه را درمان‌ بخش جذام و حمدالله مستوفي آن را التيام ‌بخش دمل و قرحه خوانده است . در تاريخ قم از يک چشمه آبگرم کهن در جايگاهي به نام سَلم ‌‌وَر در روستاي خورهاباد فراهان سخن رفته که آب آن برطرف کننده برخي بيماري هاي پوستي بوده است .
 
مقدسي از دو چشمه آبگرم مشهور ، يکي به نام « حَمّه »براي درمان بيماري هاي جرب ، دمل و برخي دردها ، و آب چشمه يونس براي درمان پيسي سودمند شمرده مي‌ شده است  . طوسي در عجائب المخلوقات از چند چشمه آبگرم به نام هاي « عين المقدسه » در اسکندريه ، « عين المَرضي » در جنوب غزنين و « عين الحمّه » بين خرقان و قزوين و اثر آن ها در درمان پيسي و جذام و اورام سخن مي ‌گويد  . همچنين در 3 فرسنگي جنوب شرقي دامغان چشمه‌ هايي به نام گرماب وجود داشته و درمان ‌بخش جرب و قولنج شمرده مي‌ شده است همين منبع از چشمه آبگرمي در فراوز ( ظاهراً فراوه ، از آبادي هاي خراسان قديم ) خبر مي‌ دهد که شست‌ و شو در آن ، تب‌ نو را درمان مي ‌کرده است  .