پُل مُحَمَّد حَسَن ‌خان بيهقي پلي قديمي و چوبي است بر روي بابل ‌رود در استان مازندران در شمال ايران مي باشد که مسعود غزنوي در لشکر کشي ‌اش به مازندران از آن به سختي گذشت ياد مي ‌کند . بعد ها نصيرالدوله شاه غازي ( 558- 536 ) زربه بخروار ها ريخته بود و پلي از خشت و آهک بنا کرد که تا عهد زنديه باقي بود و احتمالاً همان پلي است که ظهير الدين ‌مرعشي از آن بعنوان گذرگاه زيار ياد مي کند . در اوايل حکمراني کريم خان زند در سال 1146 به امر محمد حسن خان جد آقا محمد خان قاجار ، که در آشفته بازار سياسي آن عهد حکومت مستقلي براي خود در مازندران ساخته بود و بعد ها به دست کريم خان زند کشته شد با صرف دوازده هزار تومان پل با شکوهي بر سر راه قديم بارفروش و آمل بنا شد که 140 متر درازا و 5 تا 6 متر پهنا و 8 متر ارتفاع و 8 چشمه ( طاق ) دارد ، 6 چشمه اصلي آن بزرگتر و دهانه هر يک 755 سانتيمتر است و دو چشمه فرعي آن در طرف اين شش چشمه قرار دارد که کوچکتر است كه ارتفاع آن از بستر رودخانه 11 متر است و پهناي هر يک از آن دو 410 سانتيمتر است . پل محمد حسن خان در زمان رضاخان تعمير شد . تا سال 1343 ارتباط بابل و آمل از طريق همين پل ممکن بود تا اينکه در اين سال راه جديد که از سوي غرب شهر آغاز مي‌ شد ساخته شد .

پل محمد حسن خان از يادگار هاي مهم تاريخ عهد زنديه است و هنوز هم يکي از مهمترين پل هاي استان مازندران از نظر مسايل اقتصادي ، اجتماعي و ارتباطي به شمار مي ‌رود . اين پل در مسيرجاده قديم بابل به آمل قرار دارد با اين که ساليان زيادي از قدمت آن مي گذرد کماکان پابر جاست و ماشين هاي سنگين از آن عبور مي کنند و از همين مسير و پل محمد حسن خان به شهر گتاب و روستاي زعفرنکلا مي روند .

نکته جالب در ساخت اين پل استفاده از سفيده تخم مرغ در ملات مي‌ باشد .