اين مسجد که در کتب تاريخي نيز از آن عنوان جامع کبير نام برده شده در همه ادوار تاريخي همواره مسجد جامع شهر بوده و بازار برگرداگرد آن شکل گرفته است .
قديمي ترين بخش آن شبستان وسيعي است از تاق و گنبد هايي که بر فراز ستون ها ي 8 گوش آجري که زينت بخش آن گچبري هاي ظريف و هنرمندانه دوره رواديان ( مقارن سلجوقيان ) است بنا شده است . مسجدجامع در دوره ايلخان مغول مورد توجه و تعمير بوده و الحاقاني به آن افزوده شده است . محراب رفيع گچبري باقيمانده فعلي يادگار آن دوره است.
 
دردوره حکومت آق قويونلويان در آذربايجان گنبد ي رفيع مزين به انواع کاشيکاري هاي معرق به وسيله سلجوق شاه بيگم زن اوزون حسن در بخش شمالي آن احداث شده که هنوز هم پايه ها و گوشه هايي از کاشيکارهاي آن باقيمانده است .
در زلزله سال 1193 ه . ق. که کليه عمارات تبريز را در هم مي کوبد اين مسجد نيز از خرابي بي نصيب نمي ماند . مسجد فعلي با پايه هاي متين و پوشش طاق و چشمه بعد از زلزله ( اوايل حکومت قاجاريه ) و توسط حسينقلي خان دنبلي حاکم وقت بنا شده است که از آثار خوب قاجاريه مي باشد .