اين مناره هم در محله جوباره در ميان فضائى وسيع واقع شده و از مناره ‏هاى بسيار زيباى عهد سلاجقه در اصفهان است.
مؤلف دانشمند گنجينه آثار تارخى اصفهان راجع به اين مناره چنين نوشته است:
اين مناره که يکى از زيبارتين مناره ‏هاى عهد سلاجقه در اصفهان است در انتهاى شمالى محله جوباره ناحيه يهودى نشين اصفهان نزديک مناره چهل دختران در گوشه يک ميدان کوچکى که يقيناً در زمان ساختمان آن محل مسجد کوچيک در پاى مناره بوده است واقع شده.
ارتفاع اين مناره در حدود 48 متر است و محيط قاعده آن 14 متر مى‏ باشد و از پائين به بالا داراى هفت قسمت متمايز است:
قسمت اول آن آجر چينى ساده است . قسمت دوم و سوم آن داراى تزيينات عالى آجرى مى‏ باشد . قسمت چهارم آن تاج اول مناره است که مقرنس هاى آجرى توأم با کاشى فيروزه ‏اى دارد و بسيار جالب و پر حالت است . قسمت پنجم آن تزيينات آجرى است . قسمت ششم آن تاج دوم مناره است و قسمت هفتم آن تارک مناره است.
در قاعده دو تاج اين مناره دو کتيبه بسيار زيبا از بهترين رنگ فيروزه ‏اى کاشى ديده و خوانده مى ‏شود . مناره مزبور که از ارتفاع اوليه آن اندکى کاسته شده است در حال حاضر به سمت مغرب متمايل شده و اين تمايل از دور و نزديک کاملاً نمايان است . سال ساختمان اين مناره در کتيبه ‏هاى فعلى آن موجود نيست لذا به طور قطع نمى ‏توان زمان ساختمان آن را معلوم کرد . پرفسور پوپ سال ساختمان اين مناره را اواخر قرن پنجم هجرى مى‏ داند و آقاى مايرون به منت سميث ساختمان آن را  بين سال هاى 550 تا 688 هجرى تخمين زده است . کتيبه فوقانى مقرنس هاى تارک اين مناره به خط کوفى فيروزه  اى بر جسته بر زمينه آجرى به شرح زير است:
« لا اله الا الله صادقا مخلصا محمد رسول الله »
 کتيبه زير مقرنس ها به خط کوفى فيروزه ‏اى بر جسته بر زمينه آجرى به شرح زير است:
« بسم الله الرحمن الرحيم و من احسن قولا ممن دعا الى الله و عمل صالحاً و قال اننى من السلمين »

کتيبه وسط اين مناره به خط بنائى فيروزه اى بر زمينه آجرى تکرارى نام هاى : ( محمد ) و ( ابوبکر ) و ( عمر ) و ( عثمان ) و ( على ) .

در نصف تحتانى مناره مزبور و در اشکال مربع به خط بنانى فرو رفته بر زمينه شطرنجى و به  طور درهم و بر هم عبارات زير تکرار شده است:

 ( لا اله الا هو ) ( و هو بکل شى‏ء عليم ) ( و هو السمعى البصير ) .
در تاريخچه اصفهان نوشته شده که مناره ساربان به مناره مسجد على شباهت دارد و ارتفاع آن 44/2 متر و مدخل پلکان در ارتفاع 7 مترى تنه مناره واقع شده و تعداد پلکانش 135 است و پهناى پلکان هاى 68 سانتيمتر است.

و نيز گفته است که ساختمان مناره متعلق به عهد سلجوقيان و بنا به گفته گدار فرانسوى مربوط به سال هاى 525 تا 550 هجرى است.

کتيبه‏ هاى مناره را چنين بيان کرده که از سه کتيبه کوفى تزيين يافته است:

1- کتيبه يکم با کاشى آبى عبارت: لا اله الله صادقاً مخلصاً محمد رسول الله بر آن منقوش است.
2 - کتيبه دوم شامل آيه 33 سوره فصلت قرآن است.
3 - کتيبه سوم به خط کوفى چهار گوش با آجر تراش بر روى کاشى آبى شامل اسامى: محمد (ص) و خلفاى راشدين است.

اين مناره کمى به سمت مغرب تمايل پيدا کرده و زير مناره که خالى و به جاى زير زمين از آن استفاده مى‏ کردند در سال يک هزار و سيصد و بيست و چار شمسى به طرز خوبى بسته و پر شده است.
پس مى ‏توان گفت که مناره ساربان ارتفاعش بين 44/2 متر تا حدود 48 متر و محيط قاعده آن 14 متر و داراى 135 پلکان و سه کتيبه کوفى مى‏ باشد و تاريخ ساختمان قرن پنجم و ششم بوده است.

در کتاب نصف جهان فى تعريف الاصفهان چنين گفته:
و در محله جويباره هم چند مناره دارد يکى از آنها را مناره ساربان مى ‏نامند و از همه اين منارها منار ساربان بلندتر و خوش نماتر ساخته شده و معتبرتر است و به خاطر فقير چنان مى ‏رسد که اين منار را نام منار سارويه بوده و در آن محل واقع بوده است ، اسم آن محل متروک و مهجور شده و کسى نام سارويه ندانسته است ، آن را  ساروان خيال کرده و با آن نام اشتهار يافته باشد و الله اعلم.

اما وجه تسميه منار ساربان به نظر مى‏ رسد گفته نصف جهان درست باشد و ساختمان سارويه که شرح آن در مبانى معدومه الاثر بيان گرديده در همين محله بوده و هنگامى که خمارتکين تصرفاتى در آن بنا کرد احتمال دارد اين مناره را هم او ساخته باشد و مناره به نام محل اشتهار داشته و کم بکم سارويه به ساروان و ساروان به ساربان تغيير وضع داده است.
اين مناره زير شماره 232 به ثبت تاريخى رسيده است .

نشاني : خيابان کمال