.
هواکش پروانه‌ای
هواکش پروانه‌ای ساده‌ترین نوع هواکش محوری می‌باشد که شامل یک پروانه دارای ۳ الی ۶ پره، الکتروموتور و یک قاب می‌باشد. پروانه در این نوع هواکش‌ها از جنس فلز و یا ترکیبات پلاستیک بوده و داخل قاب قرار می‌گیرد. اتصال الکتروموتور در اندازه‌های کوچک و متوسط بصورت مستقیم بوده و در اندازه‌های بزرگتر بصورت تسمه پولی می‌باشد. هواکش‌های پروانه‌ای برای حجم زیاد هوا و فشار استاتیک کم استفاده می‌شوند و برای غلبه بر سیستم‌هایی با افت فشارهای بیش از ۱۲۵ پاسکال توصیه نمی‌شوند و کاربرد آنها برای سیستم‌های کوچک و ساده از نظر تهویه که فاقد کانال کشی یا دارای کانال‌های کمی باشند محدود می‌گردد.
هواکش لوله محوری
هواکش لوله محوری (هواکش آکسیال کانالی) شبیه هواکش پروانه‌ای است امابجای قاب، الکتروموتور و پروانه درون محفظه‌ای به شکل استوانه قرار می‌گیرند و پروانه آن چهار الی هشت پره با طراحی آیرودینامیکی یا مسطح دارد. استوانه کارایی هواکش را افزایش می‌دهد و طوری طراحی شده که با نوک پره‌ها فاصله کمی داشته باشد. اتصال الکتروموتور در این نوع هواکش‌ها می‌تواند بصورت مستقیم و یا تسمه پولی باشد بطور مثال برای کاربردهای صنعتی جهت تخلیه اسپری رنگ و یا تخلیه دود بجهت عدم برخورد هوای آلوده با الکتروموتور و آسیب رسانی به آن از اتصال تسمه پولی استفاده می‌گردد.
هواکش پره محوری
هواکش پره محوری (جت هواکش) مانند هواکش‌های لوله محوری بوده اما با این تفاوت که قبل از هواکش پره‌های راهنما اضافه می‌شوند وهمچنین تعداد پره‌های پروانه افزایش می‌یابد. پره‌های راهنما جریان هوا را مستقیم می‌کنند و بازدهی هواکش و قابلیت‌های مربوط به فشار استاتیک را بهبود می‌بخشند. این پره‌ها موجب می‌شوند این هواکش، پربازده‌ترین هواکش محوری باشد. این هواکش‌ها معمولاً در کانال‌ها به جای هواکش‌های گریز از مرکز به کار می‌روند مخصوصاً وقتی که محدودیت فضا وجود دارد. هواکش‌های پره محوری صدای بسیار زیادی تولید می‌کنند. در این نوع هواکش‌ها اتصال الکتروموتور به پروانه یا بصورت مستقیم بوده و یا بصورت کوپلینگی می‌باشد. هواکش‌های نصب شده در تونل رسالت از این دسته از هواکش‌ها می‌باشد.
